کارنامه ۸ ساله روحانی؛ گزارش پایانی روحانیسنج
[برای مشاهده متن کامل گزارش و اینفوگرافیکها اینجا کلیک کنید]
پروژه روحانیسنج در حالی به پایان میرسد که ۸۰ درصد وعدههای حسن روحانی به سرانجام نرسیدند. از مجموع ۱۰۰ وعده ثبت شده در دو کارزار انتخاباتی، روی ۷۲ وعده مهر «محققنشده» نشانده شد. ۸ وعده هم پس از مدتی پیگیری از دستور کار خارج شدند و در وضعیت «متوقف شده» قرار گرفتند.
بدین ترتیب حسن روحانی در حالی ریاست جمهوری خود را تمام میکند که در عمل به وعدهها و طرحها و برنامههای انتخاباتی عملکرد موفقی ندارد. در کارنامه او تنها ۸ وعده «محققشده» وجود دارد؛ وعدههایی که عمدتا وعدههای کوتاهمدتی هستند که در همان ماههای اول ریاست جمهوری او در سال ۱۳۹۲ به سرانجام رسیدند. اکثر این وعدهها از جنس وعده احیا و بازگشایی نهادهایی بودند که در دوران محمود احمدینژاد تعطیل یا منحل شدند؛ نظیر «سازمان مدیریت و برنامهریزی»، «خانه احزاب»، «خانه سینما»، «ارکسترهای ملی و سمفونیک» و «پرونده ناشران تعلیقی».
۱۲ وعده نیز به اعتبار دستاوردهای نسبی از روحانیسنج نشان «تحقق ناقص» گرفتند، به این معنی که آنچه به دست آمده کمتر از آن چیزی بود روحانی قولش را داده بود.
اما از آن سو در فهرست وعدههای «محققنشده» روحانی میتوان مجموعه متنوعی از وعدهها را در اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی پیدا کرد که پس از فراز و فرود هشت ساله، دست آخر به جایی نرسیدند.
روحانی در سال ۹۲ با شعار بهبود وضعیت اقتصادی، حل و فصل بحرانهای بینالمللی و تضمین آزادیهای اجتماعی و سیاسی برنده انتخابات شد. کارنامه دوره اول ریاست جمهوری او، هوادارانش امیدوارکننده بود. به همین اعتبار او در سال ۹۶ توانست برنده انتخابات شود. دولت او موفق شده بود از طریق برجام گره بحران سیاست خارجی را شل کند و در فضای هرج و مرجزده اقتصادی ایران آرامش نسبی برقرار کند.
در دوره دوم با همین دست فرمان جلو برود و بعد از تثبیت سیاست خارجی و رونق اقتصاد، وضعیت سیاسی و اجتماعی را سر و سامان بخشد. او نهتنها موفق به این کار نشد، بلکه به دنبال وقوع بحرانهای فزاینده اقتصادی، سیاسی و اجتماعی دستاوردهای نسبی دوره اول را هم از دست داد. حسن روحانی در حالی کلید ساختمان ریاست جمهوری را تحویل میدهد که ایران در بحرانیترین وضعیت تاریخ معاصر قرار دارد.
در سال ۱۴۰۰ شاخصهای اقتصاد کلان در بدترین وضعیت ممکن قرار دارند. ایران بزرگترین رکود-تورمی تاریخ معاصر در سه سال گذشته از سر گذرانده است. ابعاد بحران سیاست خارجی به بالاترین حد ممکن رسیده است. ایران حالا گرفتار بزرگترین انزوای بینالمللی تاریخ معاصر است. حلقه تحریم از همیشه تنگتر شده و تنش در روابط خارجی با قدرتهای بزرگ و کشورهای منطقه به اوج رسیده است. سایه جنگ و ناامنی روی ایران گسترده است. سطح نارضایتی داخلی از آستانه تحمل عمومی گذشته و جامعه بزرگترین و خونبارترین اعتراضهای مردمی را در دی ۹۶، آبان ۹۸ و تیر ۱۴۰۰ تجربه کرده است.
روحانی، البته تنها مقصر این وضعیت نیست. انباشت بحرانها، تشدید بنبست سیاسی در جمهوری اسلامی، خروج آمریکا از برجام، بازگشت تحریمها، همهگیری کرونا و… میتوان فهرستی از عواملی ردیف کرد که در شکلگیری و تشدید بحران نقش داشتهاند. اما این دلایل و توجیهات هر چه باشند، تغییری در نتیجه نهایی و کارنامه او در پاسخ به وعدهها ایجاد نمیکنند.
[برای مشاهده متن کامل گزارش و اینفوگرافیکها اینجا کلیک کنید]