درباره وعده
ایران در سال 1956 با امضای قراردادی با امریکا پیرامون بهره برداری غیر نظامی از انرژی اتمی فعالیتهای هسته‌ای خود را آغاز کرد. رژیم شاه در صدد ساخت بیست نیروگاه هسته‌ای بود که فقط یکی از آنها باهمکاری آلمان در بوشهر شروع به ساخت کرد که در زمان انقلاب تا 80 درصد آن تکمیل شده یود. انتقاد شدید همه جریانات مخالف شاه نسبت به پروژه هسته‌ای شاه باعث توقف آن در بعد از انقلاب شد. اما در اواسط دهه هشتاد، ایران تصمیم به اتمام پروژه بوشهر گرفت که آلمانیها حاضر به انجام آن نشدند. روس‌ها نیز علیرغم مخالفت امریکا حاضر شدند که نیروگاه بوشهر را بازساری و راه اندازی کنند.
ایران در سال 1996 پادمان نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی (NPT) را بر فعالیتهایش دوباره امضا کرد و پذیرفت. برمبنای همین قرارداد با افشای فعالیتهای پنهانی ایران برای غنی سازی اورانیوم در نطنز، بحرانی در روابط ایران با آژانس و قدرتهای غربی آغاز شد. با توجه به حضور نیروهای امریکایی در افغانستان و عراق و نامیدن ایران به عنوان محور شرارت از سوی رییس جمهور وقت امریکا، برای پرهیز از بروز یک جنگ دیگر درمنطقه دولت خاتمی با همکاری کشورهای اروپایی و حضور وزرای خارجه سه قدرت اصلی اروپا در تهران معاهده‌ای به امضا رسید که ایران غنی سازی خود را برای مدتی شش ماه تعلیق کند، اروپا نیز تعهد کرد بعد از راستی آزمایی ایران در مورد فعالیتهای گذشته خود از ارسال پرونده ایران از سوی آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای به شورای امنیت سازمان ملل جلوگیری کند و پرونده ایران نیز در آژانس به حالت عادی بازگردد. زمان تعلیق غنی سازی ایران در حدود 2.5 سال طول کشید و در نهایت اروپا نتوانست رضایت امریکا را در دادن امتیازات بیشتر به ایران جلب کند و در نهایت ایران غنی سازی خود را که همزمان با آغاز به کار دولت جدید احمدی نژاد بود، دوباره ادامه داد که پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع داده شد. در سه سال اول حکومت احمدی نژاد شعارهای تند و بی مهابای وی و جلوگیری برای همکاریهای راستی آزمایی با آژانس، علاوه براینکه باعث استعفای دو دبیر شورای امنیت کشور (روحانی- لاریجانی) که قصد مصالحه و رفع مشکل را با آژانس داشتن شد ، همچنین باعث شد چندین قعطنامه در مورد اقدامات تنبیهی از سوی شورای امنیت سازمان ملل، علیه ایران صادر شود.
در دوره دوم ریاست جمهوری‌اش، احمدی نژاد تلاش کرد که تغییر رویه دهد که به جایی نرسید. با شکست توافق‌ها ایران برای تامین سوخت نیروگاه هسته‌ای تحقیقاتی خود به غنی ساری بیست درصدی روی آورد که این امر منجر به بی اعتمادی شدید غرب و آغاز روند جدیدی برای آغاز تحریم های گسترده از سوی اروپا وامریکا علیه فروش نفت و دیگر فعالیتهای اقتصادی ایران گردید که تاثیرات مخربی بر رشد اقتصادی و منابع در آمدی ایران داشت. در فعالیتهای انتخاباتی، شعار حصول یک توافق با قدرتهای جهانی و رفع تحریم‌های اقتصادی اصلی ترین شعار روحانی به شمار می‌رفت. وزارت خارجه دولت جدید نیز تلاش‌های دیپلماتیک خود را برای رسیدن به یک توافق جامع با قدرتهای جهانی به منظور رفع کامل تحریم‌ها و برگرداندن پرونده ایران به آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای متمرکز کرده است. هدفی که با چالش‌های بسیاری چه از جنبه داخلی و خارجی مواجه است.
